Donuk Gözler 2

 

Gürültüler tarafından kuşatılmış

Bir şehir gibiyim

Yine şaşırmamış

Sessizliğimle savaşıyorum

İnancım daha da sağlam dünden

Surlarımda açılan her gedik

Eskisinden daha sağlam

Yaşam ve anlam

Her gedik böyle doldurulur işte

Şimdi ben kendi başına

En önde

Kendi savaşımda

Kalabalıklar içindeki kendi hayaletiyle savaşan

Atlı bir süvari gibi

Kararlılıkla veriyorum savaşımı

Ortaya koyuyorum başımı

Yalnız donuk gözlerinden

Vurulursa ölebilecek

Bir yarı-Tanrıyım

Kalabalıktan ayrıyım

Toprakla aynıyım

Yarı-Tanrı olmak

Tanrı babamdan bir armağan

Yahut bir lanet

Hem ölümlü hem de ölümsüz

Hem gürültü için de hem de sessiz

Savaşmak ve barışmak

İnsan talihsiz

Yarı-Tanrı lanetli

Tanrı acımasız

Ve

Bu kadar talihsizlik, lanet ve acımasızlık içinde

Bana ait tek şey donuk gözlerim

Donuk gözlerimle mağlubum

Donuk gözlerimle galip

Donuk gözlerimle sessiz

Donuk gözlerimle umursamaz

Bir şey arıyorum

Kalabalıkları yararak

Durmadan yol olarak

Hiçbir yere varamıyorum

Ne çok yol, ne az varış

Diyen bir başka yarı-Tanrı’yı anımsıyorum

Gülümsüyorum

Donuk gözlerimle

Yolu öpüyorum

Donuk gözlerimle

Gözlerimi yumuyorum

İnsana, yarı-Tanrıya ve Tanrıya

Veda