OLMAMIŞIN ŞİİRİ

Ben yaşamın yorgunu

Atamadım üstümden bunu

Karanfiller arasında bile gezerken

Çirkinlikler tütüyor bedenimden

Her şeyden ve kendimden

Tiksiniyorum yaşam denenden

Kusmak için bile gücüm yok

Koltuk değneklerimi kırdılar

İnancımın güllerini soldurdular

Şimdi ben sakat ve inançsız

Durmaya çalışıyorum

Yaşamın içinde

Kıvranırken ruhum bedenimde

Ben yolumu bulamıyorum

Yaralarım hala eskisi gibi

Açık ve koparılmış kaseleriyle

Büklüm büklüm sızıyor kanım

Ve içmek için etrafımda binlerce vampir dolanıyor

Bütün aydınlıklarımın söktüler lambalarını

Yarasa gibiyim ben şimdi karanlıkta

Gibi olmak nedeniyle yönünü bulamayan

Ah keşke yarasa olabilsem

Karanlıklar da yaşamak normalim olsa

Ne de çok rahat ederdim bu çağda

Şimdi ise sadece çırpınıyor kanatlarım

Bense her zamankinden çok yorgun

Tenim daha da solgun

Yine de ölemiyorum

Dünyaya gelmemeyi beceremediğim gibi

Ben her zamanki gibi

Gibi

Ölü gibi ölememiş

Ama yaşamıyor da gibi

Yaşamıyorsa biraz da yaşıyor gibi

Olmamış gibi

Olamamış gibi

hunulieşkiya