Kaygı

 Ufalanır bütün olamayan her şey

Böyle bildim ben
Bütünleşmek kaygımdır
Bütün duygularımla
Ufak ufak yok olmaktansa
Bütün bütün olarak çoğaldım acılarımla
Kaygılarımla
Kaygı gütmek nefesimdir
Kaygı gütmek nefretimdir
Kaygı yedim
Onu kendime bal eyledim
Kaygan zeminde topuklu ile yürümeye benzer hayatım
Kaygım kaydırağından kayarak
Ama bütün kırık ayaklarım alçılanarak
Yeni baştan ve bir bütün olarak doğuyorum bugün
Doğuruyorum kendi yaşamımı
Kendimden doğmayana tapmıyorum
Baştan yazıyorum
Ve yaratıyorum
Tüm kaygılarımı özümden süzüyorum
Ölümden özümsüyorum
Kaygılarıma dönüyorum
Kaderimi reddediyorum
Tanrılarım doğuma hazır
Ben kaygılarıma tapıyorum
Ey kaygım al beni içine
Ey kaygım günaydın ve iyi ki doğdun
Ben seni
Sen beni doğurdun
Baştan ayağa
Yer yüzünden fezaya
Kaygımla doluyum
Yağmurlarımla ve yağmurunla
Kendi toprağıma dönüyorum
Ben ki tek damla yağmur yağmayan
Ama kaygılarımın göz yaşlarıyla sulanan toprağın çocuğu
Bugün de kaygı kaygı yağıyorum
Ey toprağım seni candan özlüyorum
Muhakkak ki senin hakikatin
Benim kaygımdır
Ben bir gün sana dönmek için
Her şeye sonsuz kere katlanıyorum
O gün geldiğinde
Yıllar önce kaybettiğin
Öksüzüne kavuş
Ve sar kaygıların sardığı şu bedenimi
Ben yalnız
İşte o günü bekliyorum.