Sonbahar'a Veda

 Sonbahar akşamında bir gün

Oturmuş bir parkta
Oynaşan, kaçışan kedilere bakıyorum
Oysa bilirsin ne çok korkarım kedilerden
Karanlık çökmüş her yere
Yalnızlığın hıçkırıklarını dinliyorum
Nefesini tutmasını tavsiye ediyorum ona
Belki bir an olur kurtulurum ondan diye
Ama ne o beni dinliyor
Ne ben onsuz kalabiliyorum
Yapraklar savruluyor bir yerden öbür yere
Aynı aklımdan geçenler gibi
Durmak nedir bilmiyorcasına
Bir yer edinemiyorum
Evsiz barksız yurtsuzcasına
Boş salıncağa bakıyorum
Ay bana bakıyor
Birileri şimdi aya bakıyor
Ay benden yüz çeviriyor
İşi varmış öyle diyor
Ay gidiyor
Parkta hala kediler
Kaçışıyor, uçuşuyor
Yapraklar ve ruhum
Hepsi sonbaharda bir gece oluyor
İçimden geçenler
Gemici selamı verip düğüm oluyor
Ben susuyorum
Geceye ve sonbahara
Parka ve kedilere
Yalnızlığa ve bana
En çok susmak yakışıyor
Kendi dilinde konuşuyorum böylece
Kelimelerim soluklanıyor
Boşa gitmekten yorulmuşlar
Öyle diyorlar
Dinleniyorlar
Ve ben sonbahara veda ediyorum
Şimdi parktan kalkıyorum
Korktuğum kedilerin gözlerinden öpüyorum
Ve selamlıyorum aklımdaki düğümleri
Çözemediğim her şeye saygılarımı sunuyorum
Gecenin ve ayın elinden öpüyorum
Boş salıncaktaki yarın gelecek çocuğu kucaklıyorum
Elveda çocuk ve park
Elveda güzel yapraklarım
Elveda bahar ve son